ന്തൂട്ട്

ന്നലെ
അര്‍ദ്ധരാത്യ്രാന്ന്
തോന്നണൂ


സ്വപ്നത്തിന്റെ കഥ കഴിഞ്ഞു


അങ്ങട്ട് കത്തി തീരേര്‍ന്നൂ
 എന്തൂട്ടാ പറയാ
പ്രതീക്ഷകള്
വ്ടൊക്കെ
ചുറ്റിപ്പറ്റി നില്‍ക്കണ്ണ്ട്


ശവദാഹം കഴിഞ്ഞാ
അപ്പ അവരും പുവ്വും
പിന്നെ
ഇരുട്ടണ്


ഇര്ട്ട്ന്ന് പറഞ്ഞാ
നൊമ്മടെ കറത്ത ഹല്‍വ പോലെ
അദില് കുടങ്ങ്യ ഉറുമ്പു പോലെ
ഇര്ട്ടിന്റെ കള്യാണ്


നീ വരണ്ണ്ടെങ്കി
നടക്കല്‍ നിന്ന്
ഒന്ന് കൂവ്വണം
കാണാന്‍ വയ്യാത്ത
കറമ്പന്‍ നായെണ്ട്
അത് നെന്റെ കാര്യം നോക്കിക്കോളും


എന്റെ കാര്യാ
ന്തൂട്ട് പറയാനാ ചങ്ങാതീ
ഇരുട്ടണ്

വാക്കുവേട്ട

ചുളി വീഴാതെ
ഇന്‍സേര്‍ട്ട് ചെയ്ത്
ചിരിക്കുന്ന വാക്കുകള്‍
എന്റെ മൂര്‍ധാവ് ചതക്കുന്നു.


മാത്രയോരോന്നിലും
പരമസ്വാതന്ത്യ്രം മന്ത്രിച്ച്
ചങ്ങല മുറുക്കുന്നു


സുഖം തിന്ന് ചീര്‍ത്ത്
എന്റെ ചോറ്റുപൊതി കീറുന്നു
പ്രാതലു മുട്ടിച്ച്
എന്റെ പ്രാണനെടുക്കുന്നു


മുഴുത്ത സംഖ്യകളുടെ
വയേറിയക്കണക്കില്‍
എന്റെ ഭിക്ഷ
മറന്നുവെക്കുന്നു


പാര്‍ത്തു നോക്കി
ആത്മാര്‍ഥതക്ക്
വിലയിട്ടു കളിക്കുന്നു


കൂട്ടുചേരുന്നെന്ന്
കുറ്റം ചുമത്താന്‍
കൂട്ടു ചേരുന്നു ഒറ്റയാക്കുന്നു


മിഴി ചിമ്മിയതിന്
പിഴ ചുമത്തുന്നു
സ്വപ്നം കണ്ടതിന്
കപ്പം ചോദിക്കുന്നു


ഉച്ചിയില്‍
ചുളി വീഴാതെ ഇന്‍സേര്‍ട്ട് ചെയ്ത്
ചിരിക്കുന്ന
വാക്കുകള്‍
വാക്കുകള്‍
വിലകെട്ട വാക്കിന്‍
വിഴുപ്പുകള്‍


വിപ്ലവം
ഈ വസന്തത്തില്‍ പിറക്കണം
വേഷം മാറിയ
വാക്കുകൂട്ടങ്ങളെ
വെടിവെച്ചിടാന്‍

പേക്കനവ്

കുട്ടിക്കാലം തൊട്ട്
കൂടെ പതുങ്ങുന്ന
പേക്കനവ്
ഞാനൊറ്റയാവുന്ന
മണലാരണ്യം
ചുഴിയിട്ടു പതയുന്ന
അനന്തത


ചിലനേരം
കാറ്റ്
മുറ്റം നടവഴി
ഇടനാഴി
കഥ പൂക്കുന്ന പാറക്കുന്ന്
പള്ളിക്കൂടം
തെരുവ്
പിന്നെ ഞാനും


കാഴ്ചക്കൊരാളില്ലാതെ
പറയാനാവാതെ
കരയാനാവാതെ
ശൂന്യനായി
ബഹളങ്ങള്‍ മരിച്ച
ശ്മശാനത്തില്‍
ഒറ്റയില്‍ നീറുക


കുട്ടിക്കാലം തൊട്ട്
രാവുതീക്കൂട്ടുന്ന
പേക്കനവ്


ഇന്നിത് കാര്യമായാലും
വേവലാതിയില്ല
നിന്റെ ഓര്‍മ മതി
ഞാന്‍ ആള്‍ക്കൂട്ടമാവും

തീറെഴുത്ത്
എന്നെ വറ്റിച്ച്
നിന്നെ സമുദ്രമാക്കും


എന്നെ കെടുത്തി
നിന്നെ വെളിച്ചമാക്കും


എന്നെ വലിച്ചെറിഞ്ഞ്
നിന്നെ വിലപ്പെട്ടതാക്കും


എന്നെ മറന്നുവെച്ച്
നിന്നെ നിത്യതയാക്കും




എന്നെ വിലാപമാക്കി
നിനക്ക് ഈണം തരും


എന്റെ വേവു വിറ്റ്
നിനക് വീഞ്ഞു തരും


എന്റെ ചോര പിഴിഞ്ഞ്
നിനക്ക് സ്വപ്നം തരും


എന്റെ ആത്മാവുരുക്കി
നിനക്ക് പ്രണയം തരും


ഞാനായതെല്ലാം
ഞാനായതെല്ലാം
നിനക്ക് തീറ്


എന്നാലും
അറിയരുത്
അന്വേഷിക്കരുത്
ഓര്‍ക്കരുത്