എത്രയിങ്ങനെ
ഒരുമിച്ച് നാം കൊണ്ട
കാറ്റൊക്കെ
കുന്നിറങ്ങിപ്പോയി
നാം ചേര്‍ന്ന
തണുപ്പാകെ
വെയിലു കൊയ്തു പോയി
എത്രയിങ്ങനെ
മരിച്ചവന്റെ മൌനം പോലെ
നിന്റെ മുടിയിഴകള്‍
ചരുവിലെ കൊന്നക്കാട്
താഴത്തെ തെങ്ങോലത്തിരക്ക്
നമ്മുടെ മിഴിപ്പീലികള്‍
എത്രയിങ്ങനെ
ശവപ്പറമ്പിലെ
മീസാന്‍കല്ലുകള്‍ക്ക്
ഇതിലേറെ ഇലയനക്കമുണ്ട്
നമ്മെ പൊതിഞ്ഞ്
നമ്മെ ബാക്കിയാക്കി
നമുക്കിടയിലൂടെ
ചാലിട്ടു പോവുന്ന
കാറ്റിന്റെ പുഴയെക്കുറിച്ച്
എന്റെ സ്വപ്നം
എത്രയിങ്ങനെ
നിന്റെ ഹൃദയം
ഒരു കാറ്റിനെ പോലും
പ്രസവിക്കുന്നില്ലല്ലോ
കടന്നു പോയ
പഴയ കാറ്റിലേതെങ്കിലും
നമുക്കായ്
കുന്നു കയറുമെന്ന്
ഇലക്കാടിന്റെ
നുണക്കഥ
കടന്നു പോയ പഴയ കാറ്റിലേതെങ്കിലും
ReplyDeleteനമുക്കായ്കുന്നു കയറുമെന്ന്...